Skalne Miasto zimą . Fot. A. Gawryś.

Starosta i Starościna ze Skalnego Miasta w zimowych szatach. Fot. A. Gawryś.

2002/2003 – Łeba, Słowiński Park Narodowy, Łącka Góra 43 m. n.p.m.

Zima nad morzem. Fot. J. Gaczyńska.

W 2002 roku, wbrew utartym szlakom, ruszamy na północ, nad morze. Nasza grupa w tym roku nieco się poszerzyła o kolejne osoby chętne porzucić tradycyjny prywatkowo-balowy sposób powitania nowego roku.  

Na Górę Łącką - Wydmę Łącką dojść można szlakiem czerwonym z Łeby lub z Rowów. Z jej szczytu roztacza się przepiękny widok. W kierunku zachodnim jest to wielka piaszczysta pustynia, ciągnąca się w stronę latarni morskiej w Czołpinie. Na południu widać jezioro Łebsko, na północy – Bałtyk. Pewnie wiele osób pamięta to miejsce z letnich wycieczek? Tłum ludzi, upał, piasek sypiący w oczy. Ale zimą jest tu zupełnie inaczej. Nocą krajobraz staje się księżycowy. Do tego jeszcze gdzieś w oddali świtała i fajerwerki: na statkach, które wypłynęły w morze, błyski latarni morskich, światła Łeby i Rowów. Gdzieś daleko. Morze zimą jest niezwykle interesujące, co być może najlepiej ilustrują zdjęcia. (do obejrzenia wkrótce)

                          2003/2004 – Święta Katarzyna, Góry Świętokrzyskie, Świętokrzyski Park Narodowy, Łysica, 612 m. n.p.m

Wyprawa na Łysicę – najwyższy szczyt Gór Świętokrzyskich –  była równocześnie kolejną wyprawą koronną . Urządziłyśmy też sobie mały zlot czarownic na miotłach i miotełkach. Wyjazd dał również oczywiście okazję do poznania historii tych okolic i miejsc takich, jak Święty Krzyż z zespołem klasztornym - gdzie w krypcie pod kaplicą zobaczyć można trumnę Jeremiego Wiśniowieckiego. Na uwagę zasługuje też przyroda Parku Narodowego Gór Świętokrzyskich, puszcza jodłowa i słynne skalne gołoborza.

W czasie tej właśnie wyprawy powstała nasza pogmatwana, ale kończąca się szczęśliwie, „Opowieść o rycerzu Władeczku i Żabie” , zainspirowana wizytą w Bodzentynie, gdzie „…stała ongiś wspaniała rezydencja książąt kościoła”. 

2004/2005 – Ostrzyce, Kaszuby, Jastrzębia Góra, 227, 2 m. n.p.m.

Na Jastrzębiej Górze. Fot. J. Gaczyńska.

Miejscowość Ostrzyce położona jest na Kaszubach nad jeziorem Ostrzyckim. Z punktu widokowego na Jastrzębiej Górze rozciąga widok na Jezioro Ostrzyckie i okoliczne wzniesienia z najwyższym z nich - Wieżycą (328 m. n.p.m.). Wyprawa na Kaszuby była również okazją do odwiedzenia tajemniczych kamiennych kręgów w Węsiorach nad jeziorem Długim. Około 2 km od Węsior na przełomie lat 50. i 60. odkryto 4 kamienne kręgi i 20 kurhanów. Pobyt w tych okolicach to również sprzyjająca okoliczność do poznania kultury, historii i języka Kaszub. W tym poznawaniu bardzo pomocna okazała się wizyta w Muzeum Kaszubskim im. Franciszka Tredera w Kartuzach, gdzie zażywając tabaki, można nauczyć się słynnego śpiewanego alfabetu kaszubskiego:

„To je krótci. To je dłudzi; To kaszebsko stolëca;

To są basë, to są skrzëpci; To oznôczô Kaszuba...”

http://www.muzeum-kaszubskie.gda.pl/

2005/2006 – Warszawa, Zbójna Góra, Otwock, Świder.

Ten rok był rokiem wyprawy w najbliższe okolice. Ale motywem przewodnim był tu „Świdermajer”, czy uroczy styl drewnianego budownictwa letniskowego okolic Świdra i Otwocka, rozsławiony przez Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego w wierszu „Wycieczka do Swidra".

Skok do Świdra? Fot. J. Gaczyńska.

2006/2007 – Ogrodzieniec, Jura Krakowsko-Częstochowska, Góra Birów, 461 m. n.p.m.

Jura Krakowsko-Częstochowska to miejsce niezwykle piękne przyrodniczo i krajobrazowo, ale też i ciekawe ze względów historycznych (ach, te opowieści o rycerzach i ich damach, o zbójcach, kanclerzach, wojewodach i marszałkach…). Wspaniale skały zwane ostańcami i ruiny zamków – „orlich gniazd” – wtopionych idealnie w krajobraz, to znane wszystkim symbole tego regionu. Ogrodzieniec z zamkiem w Podzamczu i niedaleka Góra Birów, to były główne cele naszej wyprawy sylwestrowej w 2006 roku.

W czasie tej wyprawy nie powstała żadna nasza legenda. Chyba wszystkie i opowieści o tych miejscach zostały już napisane. Kto nie zna legendy o czarnym psie z Ogrodzieńca, czy o pięknej Olimpii, która z żalu za swym ukochanym wyskoczyła z okna zamkowej wieży, niechaj zajrzy na stronę internetową zamku: http://www.zamek-ogrodzieniec.pl/

Zamek w Ogrodzieńcu. Fot. J. Gawryś.

Ogrodzienieckie skałki. Fot. J. Gawryś.

2007/2008 – Wojanów, Góry Sokole, Sokoliki, Husycka Skała, 530 m. n.p.m.

„...Ryzality z klatką schodową zwieńczoną krenelażem...”. „…Portal nadający elewacji frontowej szczególny charakter…”.  „…Cokoły ze stylizowanymi głowicami dźwigającymi prostą archiwoltę i fryz belkowania ozdobiony szeregiem herbów…”. „…Korpus flankowany przez dwie oranżerie, których elewacje ozdobiono pseudoboniowaniem wykonanym w tynku…”

To tylko kilka przykładów z naszej lekcji architektury i budownictwa autorstwa pani Małgorzaty Ciołek, odnalezionej wcześniej w ramach rozpoznania terenu na stronach internetowych: http://www.zabytki.pl/sources/forum/studenckie/wojanow/wojanow.html

Lekcja ta, czyli opowieść o pałacu w Wojanowie, była przebojem tego naszego sylwestrowego wyjazdu.

Wojanów położony jest kilka kilometrów na południowy wschód od Jeleniej Góry, w dolinie rzeki Bóbr, na skraju Gór Sokolich. Nagromadzenie w tej okolicy zamków i pałaców skłania mieszkańców do porównań z Doliną Loary. I coś w tym jest.

Przed pałacem w Wojanowie. Kto zgadnie, gdzie jest ryzalit? Fot. J. Gaczyńska.

Pałac w Wojanowie rzuca się w oczy, gdy tylko wysiądzie się z autobusu. Może nie najlepiej komponuje się z otaczającymi go budynkami starego PGR-u, ale wygląda porywająco. Zupełnie blisko, po sąsiedzku znajduje się pałac w Łomnicy. W nieodległym Bobrowie zrujnowany zamek Boberstein. W Karpnikach kolejny zamek, w którym w 1830 roku król Prus Fryderyk Wilhelm III przyjmował cara Rosji Mikołaja z carycą Aleksandrą Fiodorowną, a także pałac, zwany „willą pani Achinger”. W większości tych pałaców znajdują się teraz luksusowe hotele. Więcej informacji na ten temat: http://www.dolinapalacow.pl/

Nie zapominajmy jednak, że głównym celem naszej wyprawy były Góry Sokole, zwane Sokolikami. Sokoliki to część Sudetów, właściwie kilka małych górek, z najsłynniejszymi kopczykami Krzyżnej Góry (654 m. n.p.m.) i Sokolika (642 m. n.p.m.). Stożki Sokolików przypominają z daleka kobiece piersi, dlatego nazywano je biustem Lollobrigidy. Powitanie Nowego Roku 2008 na Husyckiej Skale, z widokiem na światełka błyskające na Sokoliku i fajerwerki nad portalem pałacu w Wojanowie, było kolejnym przykładem na to, że warto w tym dniu właśnie dniu wyruszyć z domu w plener, nad poziom morza, nad poziom marzeń.

Widok na Sokolik i Krzyżną. Fot. J. Gaczyńska.

2008/2009 – Pruszków, Karczma „Pod wieloma kotami”